Eindelijk...een rustige dag

Het was een rustige dag vandaag en zowel mijn vrouw en ik waren erg moe. Niet omdat we veel hebben gedaan, integendeel, maar waarschijnlijk is onze vermoeidheid het gevolg van eindelijk ‘tot rust’ komen. Voor zover dat gaat in een oorlogsgebied.

Gisteren zijn we naar Beiroet geweest om de allerlaatste noodzakelijkheden af te ronden. Vandaag derhalve de eerste dag zonder het vooruitzicht nog naar beneden te moeten gaan. En dus voelen we de stress en vermoeidheid van de afgelopen week op ons inwerken. Het is soms beter om door te gaan in waar je mee bezig bent. Zodra je rust, merk je hoe moe je eigenlijk bent.

Vanmiddag heb ik een wandeling gemaakt in de frisse berglucht. Ik voel me net als in het boek De Toverberg van Thomas Mann, waarin de hoofdpersoon gaat kuren in een berg-resort. Veel buitenlucht, gezond eten en beweging op zijn tijd. Als er één goed ding komt uit de waanzin van deze oorlog, is het tenminste toch dat ik mijn buikje begin kwijt te raken.

Het was volkomen mistig tijdens het wandelen en dat gaf een surreëel beeld: lopen in een witte, onschuldige wereld. Tja, een filmregisseur zou wel raad weten met zo’n beeld.

Helaas, ik moet het doen met woorden. En dat is ook zoiets. Altijd lees je dat het goed is om in tijden van stress, de ervaringen van je af te schrijven. Dat mag zo zijn, maar mijn ervaring is juist dat het schrijven soms meer frustraties oproept dan oplost. Hoe de juiste woorden te vinden om je ervaringen te beschrijven?

Dit klinkt nogal pathetisch en ik wil ook zeker niet overkomen als een gekwelde kunstenaar, eeuwig op zoek naar de onbereikbare perfectie. Alleen, feit blijft dat het van je af schrijven, nog niet zo simpel is, mede ook omdat de confrontatie met je eigen gebrekkige schrijfstijl die dit advies onherroepelijk met zich mee brengt, contraproductief lijkt te werken…misschien moet ik het eens van me af kleien:-) 

Twee van mijn collega’s zijn inmiddels vertrokken naar Jordanië: per taxi via Syrië. Ik zal proberen later vanavond contact te zoeken om te weten dat ze veilig zijn aangekomen. Dat is het voordeel van het werken bij Deloitte: met meer kantoren dan er landen zijn in de wereld is er altijd wel de mogelijkheid om tijdelijk naar een andere plek te verhuizen. Wel met ze afgesproken dat ze terugkeren naar Libanon zodra het hier rustig is. Ze zijn zelf Libanees en dit spreekt gelukkig vanzelf.

Wel verdraaid jammer voor één van hen die zijn bruiloft had gepland voor volgende week donderdag. Nu gaat hij terwijl zijn partner achterblijft bij haar familie in Libanon. Ze hebben de officiële bruiloft al achter de rug en zijn dus al met elkaar getrouwd, maar met name zijn vrouw had erg uitgekeken naar het bruiloftsfeest. Haast niet voor te stellen: in plaats van een bruiloft voor te bereiden, leven ze nu in onzekerheid ver van elkaar af. Gelukkig support ze hem volkomen in zijn beslissing te vertrekken en hij staat erop dat zij achterblijft bij haar familie, die inmiddels Beiroet hebben verlaten en naar hun berghuis zijn gegaan.

Moslims (mijn collega is Soenniet) trouwen eerst in de moskee en dat heeft in Libanon een officiële status aangezien men hier geen burgerhuwelijk heeft. Vervolgens geeft men een groot bruiloftsfeest, maar dat kan zo een maand of wat later zijn. Nu maar afwachten wanneer ze het feest gaan geven.

Over bruiloften gesproken: de broer van een goede kennis van mijn vrouw had zijn bruiloft gepland op afgelopen zaterdag, 15 juli. Ondanks de gewelddadigheden besloten ze de bruiloft toch door te laten gaan. Terwijl ze de kerk uitliepen, vond de beschieting plaats van de haven van Jounieh, zie ook mijn verslag van zaterdag 15 juli. De kerk was in Jounieh en iedereen kon de knallen luid en duidelijk horen. Het gevolg was dat de meeste gasten direct naar huis gingen en het feest lieten schieten.

Het nieuwe paar en directe familie zijn wel naar het feest gegaan en troffen daar een bizar tafereel aan: het restaurant was in volle bedrijvigheid, er was gerekend op ruim 300 gasten. Ook de DJ, een dansensemble (voor de traditionele Libanese dans, de saffeh) alsmede twee vuurspuwers waren op komen dagen. Ondanks de opkomst van misschien 30 man, in plaats van de uitgenodigde 300+ gasten, probeerde iedereen er toch een feestelijke avond van te maken. Zeg maar zoals Thialff altijd uit zijn dak gaat als een schaatser, door loting gedwongen, alleen zijn rondjes moet afleggen.

Meer en meer mensen verlaten het land en het is elke keer weer de vraag wanneer en of je ze ooit gaat terugzien. Sommige Libanese kennissen zijn naar Amerika of Europa gegaan en als het in Libanon lang onrustig blijft, zullen ze wel op zoek gaan naar een baan. Veelal betreft het Libanezen die al eerder buiten Libanon hebben gewerkt en die hun contacten met ex-collega’s hebben onderhouden.

Update gerucht gisteren:
De grote aanval is uitgebleven, maar het wordt dreigender. De Libanese minister van Defensie heeft aangekondigd dat het Libanese leger haar grondgebied zal verdedigen mocht het tot een grondaanval komen vanuit Israël.

Correctie:
Gisteren meldde ik dat restaurants in de veilige gebieden vrij leeg zijn. Dat klopt niet. Juist in de veilige gebieden bevinden zich veel vluchtelingen vanuit Zuid-Beiroet of Zuid-Libanon. De restaurants daar doen derhalve goede zaken.

Held van de dag:
Doktoren van de American University Hospital in Beiroet die langs de diverse opvangplaatssen van vluchtelingen gaan en gratis en voor niets medische hulp verlenen. Voor hen en voor alle doktoren die op deze wijze vrijwilligerswerk leveren, hulde!

Gerucht van de dag (eigenlijk al van gisteren)
Drie buitenlandse journalisten zijn gekidnapped door Hezbollah toen ze het Sanayah park in Beiroet bezochten. Later zijn ze overgedragen aan het Ministerie van Informatie die ze vervolgens heeft vrijgelaten. Reden voor de kidnapping was dat Hezbollah dacht dat de journalisten Israëlische spionnen waren. Het werd even kort gemeld, maar later weer ontkend. Dat laatste waarschijnlijk om geen paniek te veroorzaken onder buitenlanders, als die er nog zijn.

Brekend nieuws:
De Israëlische invasie schijnt nu echt te gaan beginnen en wel vanaf twee plaatsen: direct vanuit Israël en vanuit een noordelijker punt via zee. Doel hiervan zou zijn om Hezbollah in het zuiden in te sluiten. Goed nieuws voor de mensen in de noordelijker delen die hopelijk buiten schot zullen blijven.