Alles heeft een ritme

07:30 Opstaan.
Hoewel er geen reden voor is om zo vroeg op te staan want het is elke dag weekend voor ons. Maar uitslapen lukt niet, de TV wacht met het nieuws van de afgelopen nacht.

De meid staat al een uurtje eerder op om het balkon te dweilen en de gordijnen van het balkon dicht te doen. Dit zijn grote zeildoekachtige lappen die aan de buitenkant van ons balkon hangen om zodoende de zon tegen te houden en de voorkant van het huis enigszins koel te houden. Ook wordt zo voorkomen dat de balkonstoelen verkleuren.

De strijd tegen de zon is erg belangrijk in hier. Nederlanders gaan bij de eerste zonnestralen zoveel ontbloot op terrassen zitten, in Libanon is dat zeker niet het geval. Men probeert de zon zoveel mogelijk buiten te sluiten. Ons berghuis heeft kleine ramen en grote luiken. In de zomer houdt dit de zon tegen, in de winter de kou. Er valt elke winter gemakkelijk een meter sneeuw en het kan goed koud worden.

De eerste keer dat ik Brigitte Nederland liet zien, gingen we naar de Afsluitdijk, hoogtepunt van Nêêrlands trots. Bij het monument vertaalde ik de tekst op de gedenksteen: “De strijd tegen het water is een strijd voor de mens.” Ze vond dat erg interessant want in het Midden-Oosten is dit precies omgekeerd.

07:30-08:00 TV kijken.

Een vast onderdeel van onze morgenroutine is het kijken naar het laatste nieuws. Behoorlijk deprimerende manier om wakker te worden. De vangst van vandaag: weer een brug vernield, een VN hulpkonvooi beschoten door Israël met als gevolg 4 doden, weer heftige bombardementen op Dachieh, de elektriciteitscentrale van Tyrus vernield dus daar geen stroom meer, Baalbak opnieuw bestookt door Israëlische vliegtuigen.

Ook goed nieuws: De VN Veiligheidsraad heeft een resolutie geaccepteerd dat een einde zou moeten maken aan de oorlog. Nu afwachten op de reacties van Israël en Hezbollah.

08:00-09:00 Ontbijten.
De maaltijden nemen in Libanon zonder uitzondering veel tijd in beslag. Als efficiënte Nederlander is dat wel even omschakelen. In Nederland at ik altijd een paar energierepen in de auto onderweg naar werk, nu is het een volwaardig ontbijt. Al naar gelang kan dit een mana’oeshie zijn. Dat is een soort van pannenkoek met diverse smaken: gevuld met kaas, gevuld met zaa’tar (combinatie van tijm, sumak en sesamzaad) of gevuld met een eigengemaakte vulling die je aan de bakker kunt geven en hij maakt dan vervolgens net zoveel broodjes zolang de vulling duurt. Erg lekker, maar ook erg machtig. Meestal neem ik een simpel broodje ham-kaas, gewoon op casinobrood dat hier ook verkrijgbaar is.

Daarnaast staat er op elke Libanese ontbijttafel een grote pot met dikke yoghurt. Een beetje te vergelijken met Bulgaarse yoghurt, maar dan lekkerder. Je smeert het op Libanees brood en je peuzelt het op. Libanees brood is moeilijk te omschrijven: het is rond, vrij dun en groot in omvang. Heel anders dan Turks brood, dat veel dikker is en ook van een ander soort deeg is gemaakt. Moeilijk te omschrijven, dus ga naar de Marokkaanse winkel in de buurt en wellicht dat ze daar soortgelijk brood verkopen. Het komt qua smaak nog het meeste overeen met een flinterdun flensje dat twee maal zo groot is als normaal. Erg lekker, zeker als je het brood vers bij de bakker koopt. Hij maakt het dan terwijl je wacht en je kunt dan zonder beleg, haast als een warme pannenkoek, opeten.

Ook wordt bij het ontbijt direct de koffie geserveerd. Maar daar wil ik niet aan wennen, dus speciaal voor mij zet de meid een uurtje later koffie die ik dan gewoon als een echte Nederlander opdrink met een koekje erbij. Brigitte moet daar altijd weer om lachen!

09:00-10:30 Werk
De computer staat op de eettafel, dus mijn woon-werkverkeer neemt een seconde of 5 in beslag. Dat is nog eens wat anders dan de twee uur die je in Nederland erover doet om de A12 of de A4 af te sukkelen.

Via de e-mail krijg ik rapporten, offertes en dergelijke aangeleverd die hetzij afgemaakt, hetzij beoordeeld moeten worden. Ik voel me gezegend met mijn werk: het is goed om je bezig te houden met datgene wat je vertrouwd is. Als je alsmaar TV kijkt, bezig bent met de oorlog en constant de bombardementen meemaakt, raak je beschadigd. Littekens op de ziel, zoals Abdelkader dit noemt, en laser die maar eens weg.

10:30-11:00 Koffiepauze
Zoals gezegd wordt speciaal voor mij koffie gezet. Dat is Libanese koffie, ook wel Turkse koffie, of op zijn Arabisch Achweh genaamd. Het is vrijwel gelijk aan Turkse koffie. Het wordt opgediend in kleine kopjes, net als een espresso. Het is vergelijkbaar in sterkte en het smaakt me best.

De bereidingswijze is heel eenvoudig: je kookt water en voegt vervolgens de gemalen koffie toe en kookt het nog een tijdje door totdat het schuim verdwijnt. Vervolgens schenk je de koffie uit. Hierbij komt prut mee, dus je moet bij het drinken altijd voorzichtig zijn met het laatste restje in je kopje anders krijg je een sloot koffiegruis in je mond en dat is flink bitter. Je hebt speciale koffie nodig die erg fijn is gemalen. Zodoende mengt het beter met het kokende water, denk ik.

De Nederlandse koffie, filterkoffie gezet met een koffieapparaat, wordt niet echt door de Libanezen thuis gedronken. Het is meestal de Turkse koffie of oploskoffie. Nescafé is erg populair hier. Zelf vind ik het niet te drinken, maar de Libanees drinkt het met veel smaak op.

De koffie nuttig ik op het terras waar de gordijnen nog gesloten zijn, dus erg veel uitzicht is er niet. Maar ja, je wilt een beetje bewegen. Normaal loop je dan naar de koffiemachine en maak je een praatje met je collega’s die je onderweg tegenkomt, nu is dat toch wat eenzamer. Thuiswerken, ondanks alle voordelen die er zeker zijn, is niet echt voor me weggelegd. Ergens te eenzaam.

Na nog een kopje weer door met mijn werk.

14:00-15:00 Lunch
Normaal gesproken eten we altijd een koude lunch in Beiroet. Echter, nu we in de bergen zijn, passen we ons aan het oude leven aan en dus een warme lunch. Dit kan van alles zijn, wat Brigitte maar in elkaar flanst. Van traditionele Libanese gerechten zoals Loubieh wa Riz (sperzieboontjes, gebakken rundvlees, rijst en de nodige kruiden), via Moulochi-eh (een Egyptisch gerecht van spinazieachtige soep, geserveerd met rijst) of Mouchrabi-eh (Libanese variant op couscous) tot een simpele pasta maaltijd.

Daarnaast maakt Brigitte altijd een salade, lekker fris zeker in de zomer. Tot slot hebben we fruit toe. Nu is dat vooral pruimen (verschillende soorten), peren, abrikozen en ook al de eerste druiven. In Nederland ben je gewend één stuk fruit te eten, maar hier kun je zoveel eten als je wilt: enkele peertjes (zijn vrij klein, zoet en zacht van smaak, lekker!), zeker 5 pruimen, een tweetal abrikozen en tot slot een tros druiven.

15:00-18:00 Werk
Na afloop van de lunch nog even werken. Het werken is overigens afhankelijk van of er werk is en of er stroom is. Het komt voor dat ik door al mijn rapporten en offertes heen ben, dus dan “ga ik eerder naar huis”, zal maar zeggen. Ook komt het soms voor dat er geen stroom is en dan houdt het op. De batterij van mijn laptop gaat misschien een uurtje mee en dus kan er haast niet gewerkt worden als de stroom uitvalt.

Opvallend genoeg hebben we hier in Qartaba nog nooit zoveel stroom gehad als deze zomer. Reden hiervoor is dat het zuiden vrijwel geen stroom meer krijgt en dat ook de kuststeden ’s nachts worden verduisterd. Aangezien de elektriciteitscentrale ergens met de stroom heen moet, komt het allemaal in de bergdorpen terecht. Dus geen klagen over de stroom. Voorgaande jaren was dat wel anders: onderbrekingen van 8 uur per dag waren erg normaal.

Vandaar dat we afgelopen jaar een generator hebben aangeschaft om zelf stroom op te wekken. Gelukkig loopt onze generator op diesel en niet benzine. Dat scheelt enorm: kennissen van ons hebben een benzinegenerator maar geen benzine meer! Diesel is nog steeds voorradig en we hebben ook een grote voorraad in huis dus we kunnen vooruit als dat nodig is.

Wel wordt verwacht dat vanaf zondag de stroom flink wordt gekort tot slechts 8 uur per dag. We wachten maar af of dit ook voor de bergdorpen geldt of alleen voor de steden.

18:00-21:00 Vrij
Meestal is het werk wel tegen een uur of zes gedaan. Vaak even spelen met Janine, onze dochter, of anders een boek lezen op het terras. Ook wel gewoon staren naar de bergen die prachtig koper kleuren in de ondergaande zon. Elke minuut is anders: een gratis voorstelling van de natuur die ik graag bijwoon.

21:00-21:30 Diner
Aangezien we al warm hebben gegeten voor lunch, bestaat het diner vaak uit een simpele ham-kaas sandwich met salade en fruit. Ook maakt Brigitte wel een Arousse: dit is een sandwich gemaakt van gerold Libanees brood met daarin gerold kaas of ham of zaa’tar of eigenlijk alles wat je wilt. Ik prefereer de Arousse met verse geitenkaas, die we hier van een lokaal bergboertje aanschaffen. Zonder overdrijving is dit de meest smaakvolle kaas die je kunt krijgen. En kom nu niet aanzetten met dit speciale kaasje uit een piepklein Frans dorpje gemaakt door een opa van 80 want a. een piepklein Libanees dorpje is net even exclusiever en b. de opa hier is al tenminste 100 jaar oud!

21:30-24:00 Avond
De avonden brengen we meestal door op het terras. Vaak allebei een boekje lezend en wat pratend met elkaar. Ook komt er regelmatig bezoek wat vooral erg gezellig is voor Brigitte. Men spreekt hier meestal alleen Arabisch en dat versta ik nauwelijks. Maakt mij niet, ik lees tevreden mijn boek en af en toe vertaalt Brigitte een goede grap of het laatste nieuws.

Het viel me gisteravond op dat de maan, die een paar dagen geleden nog recht voor ons stond, nu was verschoven naar links. Op een klokwerk uitgedrukt: in plaats van recht voor ons op 12 uur, stond de maan nu op de positie van de 10. Vreemd, ik dacht altijd dat de maan, net als de zon, op vaste plaatsen opgaat en weer ondergaat. Ik vraag me af hoeveel Nederlanders dit weten. Nu je zoveel tijd in de buitenlucht doorbrengt vallen dit soort dingen je ineens op.