Foto's van lege schappen
Vandaag nog even wat foto's die ik woensdag in Beiroet heb gemaakt in de supermarkt Bou Khalil, vlakbij Hamra. Ik heb alleen de lege schappen gefotografeerd, voor de rest is alles nog verrassend genoeg volop aanwezig.
Toch zeggen lege schappen ook wel iets. Het geeft een wat paniekerig gevoel en dwingt je haast meer te kopen dan je nodig hebt. Beter twee pakken koffie in plaats van één, voor de zekerheid. Dat gevoel.
Beneden: de broodafdeling is vrijwel leeg. Alleen enkele pakken met luxueus brood is nog verkrijgbaar. Elke morgen krijgen ze beperkt aangeleverd, dus je moet er vroeg bij zijn. Probleem is wel weer dat de leverancier van het brood niet op tijd komt. Het kan 7 uur 's ochtends zijn, maar ook gerust rond het middaguur.
Beneden: De chips is zo goed als helemaal uitverkocht. Ook in Qartaba is dit niet meer te krijgen. Reden is dat de chips in een fabriek in deBekaa vallei wordt gemaakt, omdat daar de aardappelen worden verbouwd. Maar ja, de wegen van/naar de Bekaa zijn vrijwel allemaal kapot en de vrachtwagens worden constant beschoten als ze al durven te rijden. De enige chips die er nog is, is de peperdure tortilla chips en dergelijke: 5 USD voor een zak chips is wel erg veel en dus ligt dat nog in de schappen.
Beneden: Ook de frisdanken raken op. Met name blikjes Pepsi is vrijwel nergens meer te krijgen. De literflessen nog wel. Ook Coca Cola is nog te krijgen. Die hadden waarschijnlijk een grotere voorraad beschikbaar.
De lege schappen in de foto beneden zijn normaal gesproken met poedermelk. Op de tweede dag van de oorlog heeft Israël de melkfabriek van Libanon gebombardeerd, waarom weet alleen Jaweh. Dus geen verse melk meer en als gevolg schakelde men over op de poedermelk voor zolang het duurde.
En de laatste foto is die van de visafdeling van de supermarkt. Al direct bij het begin van de oorlog was er geen verse vis meer te krijgen doordat Israël een zeeblokkade had afgekondigd. Diepvries-vis is overigens nog wel te krijgen.
2 Comments:
Raar idee, lege schappen.
Hoe zit het eigenlijk met de bevoorrading overall?
Hier zie en lees ik allemaal tegenstrijdige berichten, maar jij zit er.
@Christina,
De situatie wisselt behoorlijk. Hier in het bergdorp is alles prima te verkrijgen, behalve chips, melkpoeder en cola. Babymelkpoeder is gelukkig nog wel te krijgen, overigens.
Ook in Beiroet is de situatie nog verrassend goed: vrijwel alles is verkrijgbaar. De foto's die ik plaatste, zijn van de lege schappen. De overige schappen zijn goed gevuld. Dat is verrasssend, omdat ik net als jij uit nieuwsberichten allerlei rampen kreeg voorgeschoteld. Dat klopt dus niet voor wat betreft Beiroet en een bergdorp als Qartaba.
De problemen doen zich dan ook met name voor in de opvangcentra voor vluchtelingen. Bij ons in Qartaba kan Tony (da's de "buurtsuper") nog van alles krijgen. Maar in andere plaatsen is dit veel minder het geval.
Ik schreef eerder over het plaatje Lessa. Dat is een sjiietisch dorp precies aan de andere kant van de vallei. Normaal heb je daar 10 huizen of zo (het is echt een gehucht), nu wonen er iets van 10,000 mensen. De buurtsuper van Lessa kan dit niet natuurlijk niet bevoorraden en vandaar de problemen.
De situatie in Tyrus (ook wel Sour, of Tyre genaamd) schijnt met de dag slechter te worden. Maar nu las ik gisteren op de blog van Harald Doornbosch dat dit ook wel meevalt.
Onduidelijk is wat er feitelijk waar is van de rampberichten. De hulporganisaties en ook de Libanese regering hebben hun eigen belangen bij het voorstellen van zaken en dat zal hun mededelingen kleuren.
Toch, toen Brigitte en ik in Lessa waren, was het schokkend om te zien en te horen hoe de mensen daar moeten leven. Het zijn deze vergeten dorpen die het meest te lijden hebben.
Alle aandacht is gericht op Beiroet en het zuiden. Aangezien het zuiden moeilijk bereikbaar is (en de meesten daar weg zijn), komt veel hulp in Beiroet terecht. Maar men vergeet de sjiieten die de bergen in zijn gevlucht naar de sjiietische bergdorpen zoals Lessa daar ééntje van is.
Een reactie posten
<< Home