Petrol makes the world go round

Brigitte, Janine en ik zijn vanochtend weer afgedaald naar Beiroet voor een paar afspraken waaronder de 1-jaar check-up voor onze dochter; en om te kijken hoe het met de bouwwerkzaamheden zijn in ons nieuwe appartement. Terwijl zij haar patiënten zag, ging ik op jacht naar benzine.

Eerst de stations in Hamra geprobeerd, maar helaas: allen uitverkocht. Toen andere stations geprobeerd, eveneens uitverkocht.

Oef! Dat viel tegen. Het eerstvolgende benzinestation dat ik probeerde is één van de grootste stations gelegen aan het begin van Achrafieh. De benzinepomp is opgezet volgens de Feng Shui (sp.?) principes, een oud Aziatische theorie waarbij gebouw en mens in harmonie met elkaar moeten samenleven. Of zoiets. Het station is op zich trouwens wel aardig gebouwd, maar dan vooral omdat de gewone stations erg standaard zijn. Dit Feng Shui station komt nog het meeste in de buurt van de creaties die je zo vaak in Nederland ziet: open, licht, rank gebouwd en zowaar een kleine winkel. Heel vernieuwend voor Libanon, redelijk old school inmiddels voor Nederland.

De rij was letterlijk niet te overzien: aan het einde van de ruim 200 meter lange straat ging de rij de bocht om en stond men daar ook nog gemakkelijk eenzelfde afstand. Dus ja, ook maar in de rij aangesloten. In het begin schoten we nog wel iets op, maar na een klein uur (!) leek het wel of de rij niet meer bewoog. Nog een minuut of 10 wachten en inderdaad: we bewogen niet meer!

Omdat ik de bocht nog niet om was, viel niet te zien of het pompstation door zijn benzine heen was of niet. Dus ik mijn wagen uit en maar eens een kijkje genomen bij het station. De rij bewoog toch niet, dus er was geen risico dat mijn plaatsje zou vergaan. Bij het pompstation aangekomen bleken de ergste verwachtingen waar: “ma fi benzin! Ba’ad souei esteez!”. “Geen benzine meer, over een poosje meneer!” De uiteenzetting over het Arabische begrip van tijd komt vast andere keer, voor nu is het genoeg om te weten dat ‘een poosje’ in deze regionen gerust tot aan de volgende dag kan duren. Een rekbaar begrip, derhalve.

Tja, het was verstandiger om naar een volgend station te gaan. Hier eveneens een lange rij met wachtenden voor benzine, die gelukkig nog aanwezig scheen te zijn. Ondertussen op de Nederlandse radio een verslag geven van de situatie alhier. Na een ruim half uur ditmaal stopte ook hier de rij met bewegen. Déjà vu: Alweer een station door zijn benzine heen.

Vol moed der wanhoop door naar een laatste poging: ik beloofde mezelf plechtig om te stoppen met zoeken als het weer niet zou lukken. Maar als in een sprookje kwam alles toch nog goed en, na ruim 2 uur wachten eindelijk de felbegeerde benzine! Een prachtig gevoel, te vergelijken met de allereerste keer dat je helemaal alleen tankt: de tank weer vol en de wereld is nog maar het begin van de reis!

Toch, vandaag liet wel een bepaalde indruk achter, een dreigend Club van Rome-achtig gevoel van een gebrek aan benzine. Hoewel het er al dagen zit aan te komen, is er nog steeds benzine verkrijgbaar, maar op steeds minder plaatsen en steeds langere rijen. Wat zal er gebeuren als de benzine straks echt op raakt?

Geen benzine meer, dus je kunt je niet meer verplaatsen. Treinen en trams kent Libanon niet. Ook de bussen zullen wel niet meer rijden als de benzine/diesel op is. Geen aanvoer meer van voedsel, ook zoiets. In Qartaba zitten we wel goed, maar wat met alle vluchtelingen. Er zijn nu één miljoen mensen van huis en haard verdreven. Stel je dat eens voor in Nederlandse begrippen: 4 miljoen Brabanders en Limburgers die in Groningen, Friesland en Amsterdam onderdak zoeken in scholen, sporthallen, kerken of in de parken hun tenten opzetten. Voeg daarbij een inelkaarstortend vervoer van hulpgoederen, voedsel en medicijnen en je kunt je de dreigende humanitaire ramp een beetje voorstellen.

Denk ook niet dat je met je medische problemen in ziekenhuizen terecht kunt. Nog even, en daar gaat het licht ook uit. Toch niet aan denken als je hulpbehoevend of hoogzwanger bent.

Zoals aan het begin vermeld, was Brigitte op doktersbezoek met Janine in AUH en de kinderarts meldde dat de Airconditioning (A/C) op de baby afdeling telkens een aantal uur wordt afgezet en men nu de hoofden koel houdt met ventilatoren. Ook andere patiëntafdelingen worden op deze manier gekort op hun A/C. Het is momenteel goed warm en benauwd in Beiroet met een hoge luchtvochtigheid. Verschrikkelijk om dan koorts te hebben!

Daarnaast worden de lichten zoveel mogelijk gedimd, dus de gangen van het ziekenhuis zijn flink schemerig terwijl die normaal gesproken helder en opgewekt moeten zijn. Nu lijkt AUH wel een spookhospitaal, zo te gebruiken in een enge horrorfilm. Ook kunnen patiënten maar beperkt TV kijken en juist nu wil iedereen de oorlog volgen.

Ter illustratie hier beneden een e-mail die is rondgestuurd aan de doktoren van het American University Hospital (AUH) met een oproep om vooral zuinig met elektriciteit te doen:

From: Chief of Staff AUH

To: All

Dear Medical Staff and Housestaff members,

During these difficult times, it is of utmost importance that we utilize our resource judiciously. As the days of this war extend, we might be entering a phase whereby our resources and supplies may become quite limited.

Therefore, in order to avoid depletion of our available resources, it is recommended that we start from now observing the following:

1- Proper utilization of the Intensive Care Unit beds. We have a limited number of these beds, which should not be occupied by terminally ill, end stage, hopeless cases that become unnecessarily intubated and moved into these beds. It is unwise to use those limited resources in this way. Additionally, when need arise, beds in either of the medical or the surgical intensive care units may be used to accommodate patients from any of these services.

2- Proper utilization of laboratory tests, x-rays, medications including antibiotics. As you know, with the continued hostilities, delivery of these supplies for the above tests or resources may become severely curtailed or unavailable.

Therefore, everyone is urged to think along the above points and to utilize our medical resources wisely so that we will not run out of them in the near future.

---einde e-mail-----

De koele, haast zakelijke beslissingen zoals onder punt 1: als iemand op sterven ligt, niet meer aan de beademing en niet op de Intensive Care afdeling plaatsen…de patiënt zal derhalve sterven, alleen voor hopeloze gevallen, maar het zal je vader of moeder zijn; en punt 2: geen onnodige röntgenfoto’s omdat het materiaal opraakt, ook voorzichtig aan met antibiotica, moeten met veel pijn in het doktershart zijn genomen. Dit druist in tegen alles waar je als dokter voor opgeleid bent, maar nood breekt wet.