Ik heb stroom dus ik besta

Vanochtend op de TV werd gezegd dat de diesel en olie bijna op is en dat hiermee de elektriciteitsvoorziening in gevaar komt. Zodra de centrales zonder brandstof komen te zitten, gaat letterlijk het licht uit.

Dat geeft te denken. Wat kun je nog zonder stroom? Hoe bewaar je voedsel zonder koelkast, hoe breng je de avonden door (om 8 uur ’s avonds is het hier al volledig donker), hoe neem je een warme douche, hoe blog je?

En voor de lange termijn? Zelf ben ik specialist in de computerbeveiliging. Maar ja, zonder stroom kan ik die kennis wel overboord zetten. Gelukkig heb ik ook verstand van procesanalyse and risicomanagement. Alleen, ik verwacht niet dat Qartaba’s groenteman/allesman Tony zit te wachten op een doorlichting van zijn bedrijfsprocessen. Hij heeft het vak geleerd van zijn vader, die het weer heeft geleerd van zijn vader enzovoort. Aangezien Tony nog steeds in business is, moet hij het ergens wel goed doen. Met opmerkingen als ‘elk bedreiging is een uitdaging!” hoef je bij hem niet aan te komen.

De harde werkelijkheid: zonder stroom ben ik nutteloos, besta ik niet, kan ik niets bijdragen aan de maatschappij.

In plaats van te bloggen zou ik de kunst moeten afkijken bij de bakker in het dorp om te leren hoe je brood moet bakken op houtvuur. Bij de slager zou ik in de leer om te weten te komen hoe je een kalf slacht, uitbeent en wat al niet meer komt kijken bij de verwerking van het vlees.

Of beter nog: ik zou vegetariër moeten worden. Snel nog even op Internet kijken voordat de stroom uitvalt hoe dat gaat, welke diëten je moet volgen. Een cursus bij de lokale timmerman zou nuttig zijn om te weten hoe je zaagt, schuurt en spijkers slaat zonder stroom.

Snel nog even langs bij de boer en goed opletten hoe je egt en ploegt met een paard in plaats van tractor, hoe je de koeien melkt, het gras maait en het graan dorst, met de hand.

Van dit alles weet ik niets, ik ben van de natuur los geraakt, de weg kwijt, de landkaart allang zoek. Van het einddoel had ik een vaag vermoeden (ach, hoe ijdel dat vermoeden), van het beginpunt slechts de overlevering door generaties heen. Wie zei ook alweer dat het leven gelijk een bergbeklimming is: de top is nog onzichtbaar, het dal is al onder het wolkendek verdwenen.

Een paar dagen geleden, toen mijn vrouw en ik het plaatsje Lessa bezochten, zag ik een jonge vrouw heel ouderwets met de hand wassen. Eerst in het water goed natmaken, dan uitspreiden over een platte steen en zonder zeep (!) schoon schrobben. Indrukwekkend om te zien. Als een antropoloog zag ik toe hoe ze al zwetend aan het schrobben sloeg. Het moet zwaar werk zijn. De mannen zaten een waterpijpje te roken, zo gaat dat meestal in de minder geëmancipeerde landen.

Zij zal geen zorgen hebben om schone kleren als de stroom uitvalt. Ook zullen ze geen moeite hebben met het bewaren van voedsel of het bewerken van het land. Door armoede gedwongen zijn ze daar uitstekend van op de hoogte.

Is dit wat Jezus bedoelde toen hij zei dat de armen het Koninkrijk zullen beërven? Te zijner tijd zal Petrus mij met dichtgeknepen neus de deur wijzen: “Stinkerds zijn niet welkom!”