De tweede ronde

Veel Libanezen lijken hun vrees voor een tweede gevechtsronde wat kwijt te raken. Israël houdt zich relatief rustig en Hezbollah's strijdmacht schijnt van de aardbodem te zijn verdwenen.

Zorgelijker is de ontwikkeling binnen de oppositie. Nu Hezbollah haar machtsbasis in het zuiden is kwijtgeraakt aan het Libanese leger en UNIFIL, richt ze haar aandacht op de regering in Beiroet. Hezbollah, hoewel ze deelneemt aan de regering, vormt tezamen met de christelijke leider Michel Aoun, de oppositie en ze roeren zich steeds meer. Zo riep Aoun afgelopen vrijdag al op tot het aftreden van de minister-president. Zo niet, dan zullen antiregering demonstraties worden gehouden om de regering tot aftreden te dwingen.

Zijn oproep kwam hem op veel kritiek van andere politici te staan, maar het feit dat hij de steun geniet van Hezbollah en daarmee van 30 tot 40% van de bevolking stemt tot voorzichtigheid. Het is niet per definitie een loze kreet. Hopen maar dat het rustig blijft. Het zal toch al te jammer zijn als de tweede ronde een strijd van Libanezen onderling zou betekenen.

De regering is inmiddels de “competitie” aangegaan met Hezbollah en belooft nu 33 duizend dollar aan mensen die hun huis zijn kwijtgeraakt. Daarbij steekt de 12 duizend dollar van Hezbollah schraal af. Het geeft aan hoe serieus men de impliciete dreiging neemt van de sjiietische bevolkingsgroep. Mocht die zich afkeren van de regering, dan kan gevreesd worden voor het ergste. Vandaar dat men er alles aan doet om hen binnenboord te houden.