Terug in de gekte

Gisteren teruggekomen in Beiroet na een zakenreis in Doha, de hoofdstad van Qatar. En jawel, meteen weer terug in de gekte. Om maar eens twee krantenberichten te nemen:

De politie heeft zware wapens, explosieven en ontstekers aangetroffen in de huizen van leden van de Socialistische Syrische Nationale Partij. Zoals de naam al verraadt, is dit een pro-Syrische politieke organisatie. De partijleden in wiens huizen de wapens zijn aangetroffen, zijn door de politie gearresteerd. “Een schande!”, zo klinkt het, want deze wapens waren een overblijfsel uit de beginjaren 80 toen de gewapende militaire tak van de partij druk in de weer was om Israël te bestrijden. Niemand die het gelooft natuurlijk, maar geheid dat dit weer wordt aangegrepen om de overheid van machtsmisbruik te beschuldigen. Kortom, de wereld op zijn kop.

Een ander bericht gaat over een journalist van een pro-Syrisch TV station, New TV. Hij heeft samen met cameraman en geluidsman illegaal het huis betreden van Saddiq, een belangrijke getuige in het komende VN Tribunaal aangaande de moord op Rafiq Hariri. Ook zouden ze, naast het maken van TV opnames, diverse papieren uit het appartement hebben meegenomen. “Een schande!”, zo klinkt het opnieuw, “dit is aantasting van de persvrijheid!”. Tja, het doorbreken van politiezegels en het knoeien met bewijsmateriaal moet kunnen, toch? Ook hier: de wereld op zijn kop.

Wat valt er verder voor nieuws te melden? Nou, niet zo gek veel. De secretaris-generaal van de Arabisch Liga, Amer Moussa, is druk bezig met allerlei consultaties en praat met iedereen. Een oplossing is, zoals altijd, dichtbij maar ja, sommige details moeten nog nader worden uitgewerkt. Dat kan dus nog wel even duren.

In de tussentijd zetten Hezbollah & Vrienden hun bezetting vrolijk door. Wel heeft het gisteren voor het eerst flink geregend. Maar goed, Hezbollah kennende zullen zij zich niet laten kennen door een paar stortbuien. De tenten zijn inmiddels winterklaar gemaakt, met kachels en al, dus men is er helemaal klaar voor.

Om de Libanezen een hart onder hun riem te steken, was gisteren een delegatie van Koeweitse zakenvrouwen op bezoek. Door de bezetting in het centrum heeft de middenstand veel te lijden, dus hebben de dames het aangename met het nuttige verenigd: een dagje flink shoppen om de Libanese winkeliers te helpen! Een prima initiatief en de winkeliers die met een bezoekje werden vereerd waren erg blij: in één middag de gehele weekomzet halen, kijk, dat is nog eens shoppen!

Zelf waren Brigitte en ik een keer in een winkel toen een vrouw uit Saoedi-Arabië binnenkwam, volledig gesluierd uiteraard, zelfs de ogen zag je niet. Achter haar aan kwamen drie vrouwelijke bediendes (de maids) plus een mannelijke bodyguard en het shoppen kon beginnen. Het was een luxueuze winkel met schoenen die snel naar de 400 en meer dollar gaan. Wij waren gewoon aan het rondkijken zonder te willen kopen, maar de dame uit het verboden koningrijk had duidelijk andere plannen. Ze liep al wijzend door de winkel: een paar van deze schoenen, en die, och ja, die daar ook en ja, die laarzen, waarom niet. Tot slot nog een handtas of drie en mevrouw was uitgewinkeld . Vervolgens liep ze de winkel uit, en de bodyguard kon afrekenen… ons verbaasd achterlatend.

Ze keek niet naar de prijzen, vroeg er niet eens om. Je moet weten dat veel producten in Libanese winkels niet zijn geprijsd dus het was feest voor de winkelier. Hij maakte er een mooie prijs van en de bodyguard rekende netjes met creditcard af. Vervolgens kon Brigitte niet de verleiding weerstaan om even met de winkelier te praten. “Was dit nu normaal?”, zo vroeg ze hem. “Helaas niet al te vaak”, verzuchtte de winkelier, maar, zo glunderde hij, “je hebt ook niet veel van dergelijke klanten nodig voor een goede omzet!”. Nou, dat geloofden wij graag

Helaas, momenteel is het centrum van Beiroet dus bezet door Hezbollah en is winkelend publiek een zeldzaamheid. Zowel Siniora als Hezbollah geven geen krimp toe. Het ziet er voorlopig naar uit dat de impasse niet wordt opgelost. Een mooi moment derhalve om met het gezin en de hulp naar Nederland af te reizen voor een verlate zomervakantie. Die was immers in het water gevallen door de oorlog met Israël.