Wat losse berichten

Vandaag wat losvast berichten die ik tegenkwam bij het doorspitten van ander blogs over Libanon. Zo melden veel blogs een interessante uitspraak van Siniora in een toespraak als reactie op de demonstratie van Hezbollah afgelopen zondag. Hij had het over de door Israël bezette Shebaa boerderijen. Dit is een klein stukje land dat oorspronkelijk van Syrië was, tijdens de Libanese burgeroorlog door Israël werd bezet en na de terugtrekking van Israël uit Libanon in mei 2000 niet aan Syrië werd teruggegeven. Heel handig gaf Syrië toen de Shebaa boerderijen aan Libanon waardoor Hezbollah plotsklaps weer een bestaansreden had. Immers, Hezbollah was een verzetsorganisatie tegen de Israëlische bezetting maar toen Israël zich terugtrok leek het er even op dat Hezbollah out of business zou zijn. Gelukkig voor hen kwam Syrië te hulp door ruimhartig de paar hectares aan boerderijen cadeau te geven aan Libanon.

Vanaf dat moment was Hezbollah er alles aan gelegen om de Shebaa boerderijen te bevrijden, je zou kunnen zeggen dat men zich daar vol overgave aan gingen vastklampen. Het is dan ook een belangrijke reden voor Hezbollah om te weigeren haar wapens op te geven. En dus is het weer van belang voor iemand als Siniora om de Shebaa boerderijen van Israël te krijgen want dan heeft Hezbollah een reden minder om niet te ontwapenen. En wat Hezbollah in 5 jaar niet lukte, leek Siniora wel te kunnen flikken. Hij bedacht een slimme constructie om de Shebaa boerderijen onder VN toezicht te plaatsen. Naar verluidt had Israël daar wel oren naar en ook stond Amerika hier volop achter. Men wilde na afloop van de Juli oorlog Hezbollah’s draagvlak verminderen en dacht via deze stap een belangrijk argument uit Nasrallah’s handen te kunnen slaan.

Desondanks, je zou denken dat Hezbollah daar ook enthousiast over zou zijn: het is een eerste stap in de bevrijding van de Shebaa boerderijen. Sterker, niemand in Libanon zal de VN als een bezettingsmacht aanduiden. Wie schertste echter Siniora’s verbazing? Jawel, zo vertelde hij in zijn TV toespraak afgelopen maandag: de Iranese minister van Buitenlandse Zaken die hem dringend verzocht om de Shebaa boerderijen in Israëlische handen te laten!

Dat is natuurlijk een enorme blamage voor Hezbollah. Jarenlang strijden voor bevrijding van de boerderijen en nu via Iran ineens vragen of Israël toch maar bezetter mag blijven van het gebied. Ook opvallend is dat Siniora dit tot nu toe niet had gezegd, maar dat blijkbaar nu de spanning en geprikkeldheid zo beginnen op te lopen, dat hij het niet meer voor zich kon houden.

Een ander losvast item is het huidige voorstel van de Arabische Liga waarop Hezbollah positief op heeft gereageerd. Opvallend hierbij was dat Syrië eerst haar goedkeuring verleende aan het voorstel en dat pas daarna Hezbollah instemde met het voorstel. Men had deze volgorde gemakkelijk kunnen omdraaien, dus eerst Hezbollah laten zeggen dat ze het voorstel in principe wel zien zitten en pas daarna een positief geluid uit Damascus laten horen. Dat men dit niet heeft gedaan, was een minder subtiele herinnering aan het feit dat Syrië nog steeds een belangrijke rol speelt.

Vooruit, nog een losvast punt: de positie van de soennieten. Voorheen waren de soennieten tot op zekere hoogte verdeeld. Sommigen waren voor Siniora, sommigen waren tegen. Echter, nu de oppositie zo duidelijk tot het aftreden van Siniora heeft geroepen, lijken de soennieten de gelederen te sluiten. Ook de opmerking van een sjiietische spreker tijdens de demonstratie van afgelopen zondag waarin Siniora hetzelfde lot werd toegewenst als een vermoorde soennitische Irakese (?) premier draagt niet bepaald bij tot wederzijds begrip.

“Handen af van Siniora”, zo lijkt de soennitische gemeenschap te zeggen. Opvallend was bijvoorbeeld dat afgelopen zondag naast de Hezbollah demonstratie ook een pro-regeringsdemonstratie werd georganiseerd en wel in Tripoli. Deze stad is normaal gesproken anti Siniora omdat het de geboortestad is van zowel de voormalige premier en soenniet Omar Karami als ook van christelijke oppositieleider Suleiman Franjieh (weten we het nog: de man die een week geleden de patriarch beledigde). Voeg daarbij dat Siniora uit Sidon komt en dat er van oudsher een gezonde rivaliteit bestaat tussen beide voornamelijk soennitische kuststeden.

Dat juist in Tripoli een grote pro-Siniora demonstratie werd gehouden, geeft aan dat de soennieten zich aan het verenigen zijn. Ook de belangrijke groot-mufti, de religieuze soennitische leider in Libanon, stelde in een toespraak dat het wegsturen van Siniora een rode lijn is die niet mag worden overtreden.

Het is een indicatie dat de verharding in Libanon toeneemt en een sterker sektarisch karakter begint te krijgen: sjiieten die oproepen tot het aftreden van een soenniet en “dus” reageert men daar sterk op. De christen Michel Aoun loopt het risico om tussen beide partijen te worden vermorzeld. Andere oppositiechristenen hebben dat zo langzamerhand ook in de gaten en zo ontbrak Suleiman Franjieh afgelopen zondag op de Hezbollah demonstratie en ook vooraanstaande leden van Michel Aoun’s partij schitterden door afwezigheid.

Een andere indicatie van de oplopende spanning tussen soennieten en sjiieten is de woordenstrijd tussen Siniora en Nabih Berri. Nu de laatste weigert om het parlement bijeen te roepen om de oprichting van het VN Tribunaal te bespreken, heeft Siniora hem inmiddels beschuldigd van het gijzelen van het parlement en daarmee de democratie. Vorige week nog prees Siniora Berri zo ongeveer de hemel in, maar die liefde is blijkbaar flink bekoeld.