Een nieuw Irak?

De bomaanslagen gisteren op twee bussen met burgers heeft veel indruk gemaakt hier in Libanon. Plotsklaps wordt duidelijk dat terrorisme iedereen kan overkomen en dat het niet langer iets is wat je kunt vermijden door geen politicus of journalist te zijn. De willekeurige aanval op volkomen onschuldige burgers die part noch deel hebben aan de politieke situatie, stemt bedroefd.

Natuurlijk probeert men een verklaring te vinden voor deze aanslag. Dan wordt gewezen op het feit dat een telg uit de Gemayal familie de eigenaar is van één van de bussen. Dat wordt dan samengevoegd met het gegeven dat Amin Gemayel op bezoek was bij George Bush en zie daar, de aanslag verklaard. De onuitgesproken gedachte die hier bij hoort is zoiets als: je kunt maar beter niet in een bus van Gemayel zitten want dat is vragen om moeilijkheden. Ach ja, was het noodlot maar zo simpel te verklaren.

Veel Libanezen hebben de vergelijking gemaakt met Irak: willekeurige aanslagen op burgers, veelal niet opgeëist en met als enige doel om het land in de afgrond te storten. Daar zit wel iets in. Ook deze aanslag zal niet worden geclaimd en het enige doel lijkt onrust te zaaien en natuurlijk om mensen angstig te maken voor de demonstratie van vandaag: de meesten komen immers met de bus.

Het is daarom helemaal een terroristische, laffe daad. Pal voor de herdenking van de moord op Hariri nog maar een moord er tegen aan gooien. Hopelijk hebben de bomaanslagen van gisteren het omgekeerde effect en komen juist extra veel mensen naar Beiroet om te laten zien dat ze genoeg hebben van geweld. Hopelijk ook verloopt de dag rustig. Het zou ironisch zijn als juist vandaag waar de vrede centraal staat, op rellen zou uitdraaien.

Gelukkig ziet het er daar niet naar uit. Zelfs op het televisiestation van Hezbollah draaien ze nu korte filmpjes waarin Hariri respectvol wordt herdacht. Volgens mij de eerste keer dat ze dat doen en het geeft (oh hoop!) aan dat Hezbollah ook geen escalatie meer wil.