Hezbollah en de wapens

Aan het begin van de week heeft Hezbollah leider Nasrallah een interview gegeven waarin hij nog eens herhaald dat Hezbollah niet van plan is om zijn wapens op te geven. Op zich niets nieuws. Wel relatief nieuw zijn de reacties op zijn speech. Zo hebben regeringsgezinde politici zich zeer kritisch uitgelaten over het voornemen van Hezbollah. Verschillende politieke leiders, met name de christenen en Druzen, stellen nu openlijk dat Hezbollah het Libanese volk niet kan beschermen en dat de wapens juist een gevaar zijn voor verdere escalaties. Ze zouden Israël een argument in handen geven om opnieuw geweldadigheden te begaan.

Het klinkt allemaal als vanouds. Immers, dezelfde argumenten werden indertijd gebruikt ten aanzien van de PLO die vanuit Libanon Israël aan het bestrijden was. Het lijkt erop dat de kloof tussen Hezbollah enerzijds en de rest van Libanon anderzijds groter begint te worden.

Althans, dat zou je denken als je de politici hoort. Toch verscheen gisteren de uitkomst van een opiniepeiling waaruit bleek dat de steun aan Hezbollah onder de bevolking juist is toegenomen tijdens de oorlog. Onder sjiieten was deze steun sowieso al Oostblokachtig hoog met 97%, maar ook de andere bevolkingsgroepen steunen Hezbollah in grotere mate dan voor de oorlog.

Daarnaast wees het onderzoek Michel Aoun als belangrijkste kandidaat voor het presidentschap voor de verkiezingen volgend jaar. Ook dat is opvallend want deze christelijke leider heeft telkens de zijde gekozen van Hezbollah en ligt regelmatig overhoop met de religieuze leider, de patriarch van de Maronitische kerk. Je zou verwachten dat gezien de ogenschijnlijke kloof tussen christenen en Hezbollah, Aoun hierdoor minder populair zou worden. Ook zijn aanvaringen met de hoogste christelijke baas zouden kunnen leiden tot mindere populariteit. Echter, de uitkomsten van de enquête wijzen op het tegendeel.

Het kan zijn dat de onderzoeker die de enquete heeft uitgevoerd niet geheel onpartijdig is; een veelvoorkomend probleem bij dit soort polls. Maar toch, misschien is de kloof tussen de Libanezen onderling wel kleiner dan de kloof tussen politici en de burger.