Michel Aoun: ’t Can Verkeeren

“Het kan verkeren, de dingen blijven niet zoals ze zijn”…een mooie uitdrukking en daar had onze Bredero wel gelijk in. Zo ook in Libanon waar Michel Aoun gisteren als pro-Syrisch werd aangeduid door een Amerikaanse woordvoerder van Buitenlandse Zaken.

Pro-Syrisch, Aoun? Was Aoun juist niet degene die een “Bevrijdingsoorlog” was begonnen tegen Syrië in 1989 en daardoor het imago had gekregen van zo anti-Syrisch als het maar zijn kon? Juist, hij dus.

De reden hiervoor is dat Aoun politiek zeer dicht bij Hezbollah staat en zich (wellicht) daardoor stelselmatig vriendelijk uitlaat over zowel Syrië als over de Libanese president Lahoud die door velen als een zetbaas van Syrië wordt gezien.

Veel Libanezen, met name de christenen, zijn door Aoun’s koersverandering in hem teleurgesteld. Toen Aoun vorig jaar terug kwam, waren de meeste Libanezen erg opgelucht over het vertrek van de 30.000 Syrische soldaten uit Libanon elf dagen eerder en men had gehoopt dat Aoun zou delen in hun blijdschap.

Ook vonden velen dat Lahoud moest aftreden omdat deze als zwak en pro-Syrisch werd gezien. Men dacht dat Aoun bij zijn terugkomst ook zou oproepen tot Lahoud’s vertrek. Had Aoun niet immers altijd gezegd dat de president van Libanon een krachtig persoon moest zijn en bovenal pro-Libanon?

Tenslotte hoopten velen dat met de terugkeer van ijzervreter Aoun (de voormalige opperbevelhebber van het Libanese leger) er wellicht een begin kon worden gemaakt met de ontwapening van Hezbollah. Men herinnerde zich nog zeer goed hoe Aoun indertijd had afgerekend met een andere militie, de Lebanese Forces. Hopelijk zou Aoun hetzelfde kunstje nog eens flikken, maar dan richting Hezbollah.

Niets was echter minder waar. Aoun was zeer verzoenend tegenover Syrië en was tegen het vertrek van Lahoud. Daarenboven sloot hij een strategisch pact met Hezbollah en was Aoun voorstander van het behouden van Hezbollah’s wapens.

De trouwe kern van Aoun supporters maakt dit allemaal niets uit: hij is en blijft hun Generaal. Maar onder de mensen die minder fanatiek zijn, brokkelt de steun steeds meer af. Van een recht-door-zee generaal lijkt hij voor velen te zijn veranderd in een opportunistische politicus die in de cynische strijd om de macht zijn principes verloochent. Van een politicus mag enige flexibiliteit worden verwacht, maar als men 180 graden van koers verandert, raken de volgelingen het spoor bijster.

Toch is hij in sommige kringen nog steeds erg populair. Zo hebben studenten die pro Aoun zijn de verkiezingen voor studentvertegenwoordigers gewonnen in de christelijke universiteit USJ (Université Saint Joseph). Maar of hij nog steeds kanshebber is voor het presidentschap lijkt onwaarschijnlijk. Daarvoor is hij toch te omstreden en niet verzoenend genoeg, iets waar Libanon juist nu grote behoefte aan heeft.