Libanon kan gerust zijn: de spanning loopt weer op

Het was de afgelopen dagen rustig, erg rustig…verdacht rustig zelfs. En daar houdt men hier niet van. Dan begint het te kriebelen en te jeuken bij veel Libanezen want de stilte voor de storm is vaak erger dan de storm zelf. Gelukkig dus maar dat de spanning weer begint op te lopen. Hezbollah heeft namelijk een oud dreigement van stal gehaald: burgerlijke ongehoorzaamheid.

Aan het begin van de oppositionele acties sprak men al van deze mogelijkheid, maar men heeft het even in de ijskast gezet ten faveure van het tentenkamp in het centrum. Nu dat geen effect blijkt te hebben, wil men opschakelen naar ernstigere acties. Het is nog erg onduidelijk wat men precies van plan is, maar te denken valt aan stakingen. Ook wordt al genoemd dat de oppositie mensen gaat oproepen geen belastingen en dergelijke meer te betalen aan de overheid die door haar als illegaal wordt beschouwd.

De sjiieten maken ruwweg eenderde deel uit van de Libanese bevolking, dus als ze gaan staken kunnen ze gemakkelijk het land platleggen. En wat te denken van de stroomvoorziening, het water, ministeries, het vliegveld en ga zo maar door? Nasrallah heeft wat dat betreft erg veel macht: als hij vanavond een speech zou houden waarin hij tot staking zou oproepen, dan ligt het land direct in een coma.

Hopelijk gebeurt dat niet en komt men alsnog tot een politieke oplossing, maar de signalen hieromtrent zijn niet bijzonder hoopvol. Nabih Berri weigert om het parlement bijeen te roepen en dus kunnen regeringsvoorstellen niet worden aangenomen door de Tweede Kamer van Libanon. Ook stelt Berri dat de enige oplossing is om de oppositie een vetorecht te geven. Elke andere oplossing wijst hij bij voorbaat af.

Tot slot nog even een update over Michel Suleiman, de opperbevelhebber van het leger. Eerder meldde ik dat veel Libanezen vermoeden dat hij presidentiële ambities heeft. Hij heeft dat gisteren indirect bevestigt door, heel uitzonderlijk, een toespraak te geven. Daarin stelde hij onder meer dat hij het als zijn taak ziet om aan te blijven tot aan de presidentiële verkiezingen in november.

Op de vraag of hij zelf ook in de race is, zei hij dat hij zich aan de grondwet zou houden. Deze schrijft een strikte scheiding tussen leger en politiek voor. Zo mogen soldaten niet stemmen en ook niet verkiesbaar zijn. Suleiman zal dus moeten aftreden. Op een vervolgvraag van een journalist wat hij precies bedoelde met dat hij aan zou blijven tot aan de verkiezingen, zei Suleiman dat hij rond de verkiezingen zal aftreden, dus ja, hoeveel hints heb je dan nodig om te beseffen dat hij Lahoud achteraan wil: van opperbevelhebber tot president. Wat is het toch met de zucht naar telkens meer macht?