Zo, weer terug van Damascus, Syrië. Zoals altijd, een prettig bezoek. Syrië en Libanon lijken in feite erg op elkaar, zeker voor wat betreft zaken als gastvrijheid, hartelijkheid en lekker eten. De beste shoarma bijvoorbeeld kun je vinden in Damascus. En ik weet, Nederlandse lezers zullen nu luid uitroepen dat hun Sjonnie’s Kwalitaria van hiernaast ook echt, heus, een waanzinnig lekkere shoarma schotel heeft, maar hierover is geen discussie mogelijk:-) Na je eerste hap in een Syrische shoarma sandwich ben je verkocht. Mijn favoriet is de kipshoarma met knoflook. En dan niet de drabberige witte saus die in Nederland voor knoflooksaus moet doorgaan, maar de echte saus zoals ze die hier hebben: versgeperste knoflook die samen met wat water tot een saus wordt gemaakt. Erg scherp en oh-zo lekker.
Opvallend nieuws (voor mij althans): tijdens de oorlog werden de Libanezen die naar Syrië vluchten, uitstekend opgevangen. Volgens verhalen die ik hoorde stonden bij de grens Syriërs klaar om Libanezen op te vangen die geen bestemming hadden. Gewoon, hun eigen huis openstellen voor volkomen vreemden. Klasse, zoveel is duidelijk. Wat ook opvalt, maar dan negatief, is dat dit soort nieuws vrijwel niet door de Libanese media is gebracht, althans, ik had dit verhaal nog nauwelijks gehoord. Jammer dat men soms verblind kan zijn door politieke gevoelens dat men alleen kan zien wat in het eigen beeld past. Alles wat daar aan af doet, wordt genegeerd. Het geeft aan dat je niet alles moet geloven wat er gedrukt staat, zeker niet in de Arabische wereld.
Ook (een beetje) opvallend: ik las verhalen dat Hezbollah erg populair is in Syrië en dat veel auto’s posters van hem op de achterruit hadden .Nou, daar was weinig van te zien. Slechts een paar minibussen die als taxi fungeren hadden posters van Sayyed Nasrallah samen met president Assad op de achterruit, maar dat waren uitzonderingen. Ook las ik een verhaal dat Syriërs beltonen had van Hezbollah’s strijdliederen of ook van soundbytes uit toespraken van Sayyed Hassan Nasrallah. Zelfs christelijke Syriërs zouden dergelijke beltonen hebben. Bij navraag werd hier hartelijk om gelachen: tamelijk ondenkbaar dat christelijke Syriërs dit zouden doen, aldus mijn moslim vrienden in Damascus.
4 Comments:
Eens in de zoveel tijd "moet" ik naar Libanon voor een falafel sandwich met sesamsaus. Maar voor een re*el beeld van de Syrische christenen kan ik dus maar beter in Nederland blijven...
Hi Riemer,
grappig dat je deze ervaring hebt, want ik kreeg juist een heel ander beeld voorgespiegeld van de Syrische Christenen toen ik daar was; nl. dat zij (itt Libanezen) niet verdeeld zijn, en allemaal achter Hezbollah staan. Er waren ook een aantal auto-optochten van Hezbollah-aanhangers toen ik daar was (tijdens de oorlog) en die gingen ook doodleuk door het meer Christelijke gedeelte van de stad.
Enniewee, was gezellig gisteren!
@Nicolien,
Het geeft maar weer eens aan dat je altijd je info van meerdere bronnen moet zien te krijgen. Dit verhaal werd mij verteld door moslims (soennieten), dus ja.
Feit is inderdaad dat Hezbollah erg populair is in het hele Midden Oosten. Ook in Libanon zijn er christenen die Hezbollah van harte ondersteuenne, met name de christelijke aanhangers van Michel Aoun. De beweging heeft een breed draagvlak derhalve.
Ik zag tijdens de oorlog een heel programma in de Libanese media (uiteraard in het Arabisch), gewijd aan de goede opvang van Libanezen door Syriers. Heel positief, iets wat ik zelf niet verwachtte. ik vond dus dat men hier heel objectief was op dat punt
Een reactie posten
<< Home